Historia czwórki rodzeństwa, które przez ponad 3 lata było zamknięte na poddaszu, całkowicie odcięte od ludzi, słońca, świata zewnętrznego.
Po śmierci ojca rodzeństwo wraz z matką przenosi się do domu jej bardzo bogatych rodziców, ojciec ich matki nie akceptował jej małżeństwa, zerwał całkowicie stosunki z córką, nie ma pojęcia o tym, że ta ma czwórkę dzieci. Po śmierci męża kobieta wraca do domu rodzinnego i próbuje się pogodzić ze schorowanym ojcem, ponownie wkraść w jego łaski, aby po jego śmierci odziedziczyć fortunę. Aby zrealizować ten cel nie może dopuścić do tego, aby ojciec dowiedział się o istnieniu dzieci.
Pomysł ciekawy, akcja zręcznie prowadzona, muszę przyznać, że zakończenie trochę zmroziło mi krew w żyłach, nie spodziewałam się tego, o czym czytelnik się dowiaduje na finiszu. Ale ogólne wrażenie po lekturze jest słabe, przez cały czas przeszkadzało mi w czytaniu ubogie słownictwo i BARDZO sztuczne dialogi. Zachowanie postaci było moim zdaniem nienaturalne.
To są jedyne minusy, ale dla mnie duże. Tragedii nie było, bo zamierzam przeczytać kolejne części.
Powiem tak: ani nie polecam, ani nie odradzam :)
Powiem tak: ani nie polecam, ani nie odradzam :)
Moja ocena: 3/10
Słabiutko widzę wypadła ta książka u Ciebie. Ja mimo mankamentów bardzo ją lubię, nawet czytałam dwa razy. :)
OdpowiedzUsuńNiestety książka mi się nie podobała, skusiłam się na nią ponieważ gorąco polecała mi ją ciocia, która wszystkie tomy przeczytała po kilka razy. Mam je w domu i ze względu na ciocie pewnie je przeczytam, ale póki co fanką nie jestem :)
UsuńTeż pisałam o tej książce. Wciąga, człowiek jest ciekawy, jak autorka rozwiąże sytuację dzieci.
OdpowiedzUsuńFaktycznie trudno ją odłożyć na półkę bez sprawdzenia jak ta historia się skończy. Czytałam Twoją recenzję, cieszę się, że nie jestem osamotniona w twierdzeniu, że Kwiaty na poddaszu to gniot^^
Usuń